بر اساس مواد 41، 42و 44 قانون مديريت خدمات كشوري استخدام افراد در دستگاههاي اجرايي مستلزم داشتن شرايط عمومي استخدام، شرايط احراز مشاغل، مدرك تحصيلي دانشگاهي مرتبط و بر اساس مجوزها و پس از پذيرفته شدن در امتحانات عمومي و تخصصي ( از طريق انتشار آكهي) امكانپذير مي باشد. لازم به ذكر است كه جذب نيرو در شركتهاي هواپيمايي نيز به صورت مستقل از اين سازمان برنامه ريزي شده و صورت مي پذيرد.

در سال 1328 با تصویب قانون هواپیمایی كشوری به صورت اداره كل مستقلی با نام « اداره كل هواپیمایی» تاسیس گردید. متعاقباً، براساس ماده (4) قانون «تغییر نام وزارت راه و ترابری» مصوب 1353 این اداره كل از وزارت راه منتزع و با نام سازمان هواپیمایی كشوری به وزارت جنگ سابق، انتقال یافت. مجدداً، در سال 1357 طبق مصوبه شورای عالی انقلاب سازمان هواپیمایی كشوری به وزارت راه منتقل گردید و نهایتاً به موجب ماده (5) قانون هواپیمایی كشوری اصلاحی 1367 به صورتی سازمانی مستقل به نام سازمان هواپیمایی كشوری وابسته به وزارت راه و ترابری تاسیس گردید.

در آذر ماه 1323 شركت سهامی هواپیمایی ایران كه یك شركت خصوصی بود با سرمایه ی عده ای از بازرگانان برای حمل و نقل هوایی كشوری تشكیل و از سال 1325 شروع به فعالیت نمود شركت مذكور برای اولین با سرویس های منظمی بین برخی مراكز استان ها برقرار نمود . در سال 1337 شركت هواپیمایی دیگری به نام شركت هواپیمایی پارس كه ان نیز با سرمایه عده ای از تجار تشكیل شده بود به فعالیت حمل و نقل هوایی منحصرا بین ایران و كشورهای خارجی و بیشتر در زمینه حمل بار پرداخت . در سال 1345 مطابق با قانون « تاسیس شركت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران و مقررات بهره برداری هوایی كشوری» دولت با خرید سهام شركت های هواپیمایی ایران و پارس ، شركت هواپیمایی ملی ایران را برای حمل و نقل مسافر و بار و محمولات پستی تاسیس نمود.

معمولا اصطلاحات تخصصي مورد استفاده در دفاتر سازمان، در فصل ابتدايي دستورالعملهاي تخصصي و آيين نامه هاي اجرايي مرتبط با آن واحد تخصصي درج مي‌گردد كه در سامانه قوانين و مقررات پورتال سازمان موجود مي‌باشد. و البته براي آشنايي بيشتر با لغات و اصطلاحات تخصصي صنعت، لغت نامه هاي بسياري به زبان انگليسي براي استفاده تخصصي ذي نفعان وجود دارد.

تاريخچه تاسيس سازمان هواپيمايي كشوري قبلا در پرسش شماره 27 ذكر شد، درخصوص شرح وظايف و اختيارات سازمان هواپيمايي در وهله اول مي‌توان به ماده (5) قانون هواپيمايي كشوري مصوب 1328 اشاره نمود. الف– ايجاد، توسعه، بهره‌برداري و نگهداري فرودگاه‌ها و دستگاه‌هاي ناوبري‌ و مخابراتي، راديويي‌ و تلگرافي‌ و تلفني‌ كه مخصوص تنظيم رفت‌وآمد هواپيماها و تأمين بي‌خطري پرواز آنها مي‌باشد و به طور كلي هر نوع نظارت و مساعدتي كه به منظور پيشرفت هواپيمايي كشوري و تأمين بي‌خطري پرواز لازم باشد. ط– نظارت در فعاليت هواپيمايي كشوري طبق مقررات مربوط به منظور جلوگيري از وقوع مخاطرات و رقابت‌هاي مضره بين متصدي‌گري حمل‌ونقل هوايي‌ و حفظ مصالح عمومي. ج– تربيت متخصصين فني هواپيمايي كشوري با هماهنگي دستگاه‌هاي ذي‌ربط. د– اهتمام در پيشرفت و توسعه هواپيمايي كشوري و تشويق صنايع مربوط. هـ- مطالعات و تحقيقات علمي و فني در مسائل مربوط به هواپيمايي كشوري و ايجاد تسهيلات و تشويق افراد و مؤسسات صلاحيت‌دار به انجام اين امور و تهيه موجبات آن. و– تهيه طرح موافقتنامه و قراردادهاي هواپيمايي با دول خارجي كه طبق مقررات به وسيله دولت تقديم مجلس شوراي اسلامي مي‌شود. از سوي ديگر، پس از تفكيك وظايف تصدي‌گري سازمان هواپيمايي كشوري و انتقال آن به شركت فرودگاههاي كشور، باقيمانده وظايف به عنوان وظايف ذاتي و حاكميتي سازمان، در مصوبه شوراي عالي هواپيمايي كشوري مصوب 1373 درج گرديده است كه به دليل پيشگيري از اطاله سخن، پيشنهاد مي-گردد به مصوبه مندرج در مجموعه قوانين و مقررات سازمان هواپيمايي كشوري مراجعه شود.

با پيوستن ايران به كنوانسيون شيكاگو در سال 1328 و تصويب قانون هواپيمايي كشوري توسط مجلس شوراي ملي؛ به منظور اجراي اين قانون و ماده 5 اصلاحي آن در سال 1367 سازمان هواپيمايي كشوري تأسيس و به عنوان نماينده حاكميت، متولي اين بخش از حمل و نقل به منظور جابجايي بار و مسافر شده است.

دستگاه‌هاي حاكميتي و نظارتي از جمله سازمان برنامه و بودجه كشور به منظور تدوين برنامه‌هاي بلند مدت و ميان مدت مثل چشم‌انداز 1404 و برنامه‌هاي توسعه پنج ساله در بخش حمل و نقل هوايي نظر اين سازمان را نافذ مي‌دانند.

طبق قانون هواپيمايي كشوري، رييس اين سازمان تنها معاون وزير راه و شهرسازي در بخش حمل و نقل هوايي است و با پيشنهاد وزير و تأييد و ابلاغ هيئت محترم وزيران به مدت سه سال منصوب مي‌گردد.

پس از تفكيك وظايف حاكميتي اين سازمان و انتزاع وظايف تصدي‌گري به شركت فرودگاه‌هاي كشور طبق ماده 2 مصوبه 6075 مورخ 20/10/1373 شوراي عالي اداري وظايف سازمان هواپيمايي كشوري به شرح ذيل تبيين شده است: ماده 2) وظايف‌ باقيمانده‌ سازمان‌ هواپيمايي‌ كشوري‌ كه‌ به‌ مثابه‌ نماينده‌ دولت‌ در جهت‌ اعمال‌ حاكميت‌ در صنعت‌ حمل‌ و نقل‌ هوايي‌ كشور است‌ به‌ شرح‌ زير مي‌باشد: ‎‎‎- ايجاد، توسعه، بهره‌برداري و نگهداري فرودگاه‌ها و دستگاه‌هاي ناوبري‌ و مخابراتي، راديويي‌ و تلگرافي‌ و تلفني‌ كه مخصوص تنظيم رفت‌وآمد هواپيماها و تأمين بي‌خطري پرواز آنها مي‌باشد و به طور كلي هر نوع نظارت و مساعدتي كه به منظور پيشرفت هواپيمايي كشوري و تأمين بي‌خطري پرواز لازم باشد. ‎‎‎- نظارت در فعاليت هواپيمايي كشوري طبق مقررات مربوط به منظور جلوگيري از وقوع مخاطرات و رقابت‌هاي مضره بين متصدي‌گري حمل‌ونقل هوايي‌ و حفظ مصالح عمومي. ‎‎‎- تربيت متخصصين فني هواپيمايي كشوري با هماهنگي دستگاه‌هاي ذي‌ربط. ‎‎‎- اهتمام در پيشرفت و توسعه هواپيمايي كشوري و تشويق صنايع مربوط. ‎‎‎- مطالعات و تحقيقات علمي و فني در مسائل مربوط به هواپيمايي كشوري و ايجاد تسهيلات و تشويق افراد و مؤسسات صلاحيت‌دار به انجام اين امور و تهيه موجبات آن. ‎‎‎- تهيه طرح موافقتنامه و قراردادهاي هواپيمايي با دول خارجي كه طبق مقررات به وسيله دولت تقديم مجلس شوراي اسلامي مي‌شود. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن. ‎‎‎- تعيين مقررات و معيارهاي فني و ايمني در حوزه هواپيمايي كشوري و تهيه آيين‌نامه‌هاي اجرايي مربوط به آن.