ایكائو یا ICAO در تاریخ 7 دسامبر 1944 در ضمن تنظیم و امضا پیمان حمل و نقل هوایی مرسوم به پیمان شیكاگو تشكیل گردید. اماموجودیت آن به طور رسمی در سال 1947 اتفاق افتاد و اولین جلسه آن در 6 می 1947تشكیل گردید و در 28 می اعضاء شورا انتخاب گردیدند. دولت ایران نیز در سال 1327هجری شمسی رسماً به پیمان شیكاگو و در نتیجه به ایكائو پیوست. پیمان شیكاگو در 96 ماده تدوین شده و در ضمن آن براصول كلی حقوق بین المللی و هوانوردی از جمله اصل حاكمیت دولت ها بر قلمرو و تابعیت هواپیما تاكید دارد. بر اساس توافق مقر سازمان در مونترال كانادا می باشد.
اطمینان از رشد منظم و ایمن هواپیمائی كشوری بین المللی در سراسر جهان
تشویق صنعت و طراحی هواپیما برای مقاصد صلح جویانه
ترغیب توسعه خطوط هوائی،فرودگاه ها و تسهیلات هوانوردی برای هواپیمائی كشوری بین المللی
پاسخ به نیاز مردم جهان به حمل و نقل هوائی ایمن ،منظم،كارا و با صرفه
جلوگیری از تضییع اقتصادی ناشی از رقابت مضره
حفظ حقوق دول عضو و تامین فرصت مساوی برای اعضاء برای برقراری سرویس هوائی بین المللی
از بین بردن تبعیض میان كشورهای عضو
افزایش ایمنی پروازها در ناوبری بین المللی
ارتقاء عمومی همه ابعاد هوانوردی
و به طور كلی تعمیم و توسعه كلیه امور پشتیبانی هواپیمائی كشوری بین المللی
ضمایم پیمان شیکاگو، انکس های ICAO ،حاوی مقررات بین المللی هواپیمایی کشوری میباشد که بصورت مقررات توصیه شدهطبق ماده 37 پیمان شیکاگو توسط ICAO تهیه و منتشر میگردد. این ضمایم بطور خلاصه بشرح زیر است :
یک بخش مربوط به عملیات شرکت های هواپیمایی است که در مقابلدریافت وجه بهره برداری مینماید
بخش دیگرمربوط بهعملیات هواپیمایی میباشد که جنبه خصوصی دارند و مجاز به دریافت وجهی برای حمل بار ومسافر نیستند که به General Ariction معروف هستند